.

.

woensdag 6 augustus 2014

toch eten bij papa



Komt een vrachtwagenmonteur bij een Italiaans restaurant. Onervaren, niet wetend hoe je een ei bakt. Je zou hem voor gek verklaren, maar hij ging solliciteren. 

3 januari 1994, Ik was nog lang niet in de planning. Begin Twist, mijn vader is de vrachtwagenmonteur. Dus begon de karate kidachtige training. Pizza deeg maken, de kleine woordjes, als een acrobaat deeg in de lucht gooien en het accent ging ook steeds vlotter. 20 jaar later, had hij dit allemaal onder de knie, de passie was gekweekt, hij praatte groot en met zijn handen. Oh en mijn moeder, mijn broertje en ik konden genieten van zijn kookkunsten. 

Mijn vader besloot dat het tijd was voor iets nieuws, en nieuw is de Eetboetiek zeker. Hij verruilde de pizza en pasta voor Thaise salades, Pietermannetjes en de crème's uit de thermomix. En ik vind het ook allemaal prima, hij is 's avonds thuis, 1 keer in de zoveel tijd ga ik daar theedrinken óf net als gisteravond eten. De Eetboetiek is een dagzaak maar op de avondmarkt maken ze een uitzondering. Dus ondanks dat papa gisteravond niet thuis was, hebben we toch van zijn lekkere eten mogen genieten. 

Het was verschrikkelijk leuk. 

Gekleurde lampionnen in de lucht, die licht gaven zodra de lucht donker werd. Citroenlimonades die zo lekker koud was dat je bij de eerste slok kippenvel over je hele lijf krijgt. Een plein dat voor het bestaan van de Eetboetiek zo 'leeg' was en nu vol met mensen stond. Mijn nichtje van 8 maanden dat met een beetje hulp gaat staan. En ik, ik genoot. 




















Geen opmerkingen:

Een reactie posten