the artist

We keep this love, in a photograph. We make these memories for ourselves. Where our eyes are never closing, hearts were never broken, time's forever frozing.

So you can keep me, inside the pocket of your ripped jeans. Holding me closer, till our eyes meet. You won't ever be alone. Wait for me to come home. 

So you can fit me, inside the necklace you've got when you were 16. Next to your heartbeat where I should be.  

Als je dit zo leest. Is het net een gedicht. Zonder rijm. Maar het klopt allemaal. Ed Sheeran is misschien niet zomaar een doorsnee zanger, hij schrijft echt heel erg goede tekst.

Want even serieus. Foto's, je maakt ze van mooie momenten. Ook maak je herinneringen niet voor Obama, je oma of voor je bloglezers. Je maakt ze voor jezelf. Ze vinden het wel leuk om te horen. Ik kom zo vaak bij Obama om mijn verhalen te vertellen. Maar uiteindelijk ben jij degene die jouw herinneringen kan begrijpen zonder woorden. Want jij was er bij.

Je bewaart ook alleen de foto's waarop je ogen niet dichtzijn. (ik in ieder geval niet) Je bewaart geen foto's waarop je hart gebroken was. Alleen de leuke momenten. En de tijd staat altijd stil.

Sheeran is niet zomaar een zanger, hij is een kunstenaar met woorden en tonen. Luister een keer echt naar de muziek.